این الکیا حالمو بد میکنن
قد اینن که بامون تفریح کنن نه
درست نی هرچی تو نقشست
گاهی وقتا فلشو چپ میکنن
صورت چروک و پیر
زندگیی که در گیر مرورشی
هیشکی دیگه تو خونه نی
همه یه گوشه ایم
تو تنهایی بیرونو از پنجره بو کشید آخر
زد رو میز *** به خوشیای مصنوعی
شب بیداری تو ان دونیای شهر
ایستگاه فکر دستشویی
هر روز همینو یه حال معمولی با هام میای از رو مین تو شهر میچرخونی
چقد خوبی چقد خوبی
این آشغالا گوهشونو میخورن
حتی نباشی یکم تو دید
فرقی نمیکنه
پس خوبه که بد باشم
تو فکر سقف بالا سریو من فکر سرماشم
از ما رفت تو این زندگی
یه جوری تو میکنی انگار ته قصه ای
باختمت
خودتو با پولای تو جیب کاپشنت
هر جا نشستم بدنت بوی گاو نده
قشنگم تو لباسمه همه اکازیونم
بده اینا فهمیدم گوه خورا کی بودن
همه چیو از کجا میدونن
گوه با قاشقن اینا
بابا شو ان اینا
حال میکنن با گلابی بودن
کتاب رفت حساب اومد
ته تش بخندی یه بار دو حبس
هر روز بودویی پی کارخونت
بری با یه کام تو لک
زندگیت باز تو پک
مانتو چند، رنگ شام توقصر
چارمتر بیشتر نیست چارچوبم
بخورم، بخوابم، راه برم
بقیه بهم جا بدن جا نباشه واسه من
فرقی نمیکنه
پس خوبه که بد باشم
تو فکر سقف بالا سریو من فکر سرماشم
از ما رفت تو این زندگی
یه جوری تو میکنی انگار ته قصه ای
نم پس ندی دریا خشکه
نمیگذره فردا خوش
سرمایارو سرما کشت
بهتره بری چندتا تند یه نَمه
تَش که چی این بچه گل پسره
همه چیت در بیاد از دکور
منطقی موند کله شد
مفت نبازی برگتو
رنگ تو بچه شد
اینکه قراره چی بشه کی بیاد کی بره
آبتو میکشه
رو بش بدی جای تو زیرشه
هه
قراره چی بشه
