زخم بر کف دستان
صلیبم روی دوشم یهودا زیر گوشم
به مریم که مادرم مرد خدای را در خروشم
سر میروم از سرم
که با جادهها گریههای های های های های میشوم به حال و فرارو رو رو رو رو
تا بگیری یک امن ناکجا
تا بمیری بمیری بمیری بمیری و
ارام بگیری
چشمها خنجرند در خفا
دهانها بیپدر مادرن
امن تنها کفن است غربت حقیقی وطن است
کسی دیگر چرا باید بماند
براین گور تهی مرثیه خواند
