اون روزا.
اون روزا هیچوقت نمیاد
خیلی خوب یادمه
خیلی کوچیک بودم
یه ستاره ی دنباله دار دیدم
بابام گفت آرزو کن
واقعاً آرزو کردم
این روزا یاد و خاطرات اون روزا همرام میاد
صدای زنگ مدرسه و شلاق میاد
شهر من حس امنیت میداد مثل بادیگارد
تاب بازی تا هفت سالگی چقدر حال میداد
با یه اسلحه تنهام بزار
میخوام هر روز به آینه شلیک کنم
من نفرین شدم کبریت شدم
پرسپکتیومو حفظ میکنم
نمیخوام هندیش کنم یادمه پنج سالم بود
توی خونه یه اتاقه بودیم
زمستونا بود سرما بدجور و شبا لرزون
تو حیاط خونه مردم برای دستشویی رفتن صف میبستن
وقتی میرفتی بیرون هرچی توی خونه بود و کف میرفتن
رو خروس لاری شرط میبستن
همش دعوا و سر شکستن
یه مرد اون گوشه نشسته و فقط تو فکرشه گنجو کندن
هرویین هوییه
هرویین اهم متر
هرویین نقشه ی گنج نه متر
از این تپه تپه ی بعد با هم
تنها این هفته نیومد هفته ی بعد چرا به من بر نگشت
گفتش سه شنبه میامو من هر روز تو سه شنبه ام فقط
دوم دبستان بودم از مدرسه به سمت خونه
به سرم فریاد میکشید دستمال کاغذی نرمه کوشش
دادم یه سر تکون و رفتم
بعد اومد سمتم و شروع کرد کتک زدن
بازم کاغذم افتاد رو منو بلندم کرد
این روزا یاد و خاطرات اون روزا همرام میاد
صدای زنگ مدرسه و شلاق میاد
شهر من حس امنیت میداد مثل بادیگارد
تاب بازی تا هفت سالگی چقدر حال میداد
ایستادم توی مزرعه گندم
بیست و چهار بار در روز بود سمت راست قلبم
میبینم گرمم میشه لبخند میزنه با صندل راه میره صداشو میشنوم
مغزم وا میشه قلباً تو رحمت قدماش غرقمو در امان هستم
با اینکه تو اوج هیجان محوم
پادشاه خاک بدون اینکه متوجه شم منو کشت و زنده کرد
بیدار که شدم محکم بودم
مثل پتک و ضده ضربه
گفت مشتلوق نده به هیچ دشمنی
تا مشتو هل بدم بهش
گفت چوپان تو دشت و صحرا نباید از دزد و گرگ بترسه
گفت معبد همینجاست تو اتاق من دری بازه
روبروش سرسبزترین باغ
رویای قشنگ ترین خوابه
میشه پر زد تو ریسمان
رفت خلوت ترین جا
بگه شهرم همینجاست
شهرم همین جاست
شهرم همین جاست.
شهرم همین جاست
شهرم همین جاست.
