؛{مقدمه: آرش دارا}؛
راست گفتی بهم همیشه ولی
جز از رقصِ زیرِ بارون خیری ندیدم
صد بار گفتم این بار، بارِ آخره
مَستیم از شراب نبوده بخواد بپره
؛{همخوان: آرش دارا}؛
من سر و باهوشم من سر و باهوشم
تو دَوران روز، یه لبخند خاموشم
ادما دیوونن، این آدما دیوونن
دیگه گوش نده به اون که میگه آرزوهات پوچن
؛{قسمت ۱: زخمی}؛
(بنی آدم اعضای یکدیگرند)
میارم، آرامش با اعتماد و احترام
مستقیم از شروع با انگیزه تا انتها
آزمایش و امتحان، جبر و ضرب و احتمال
میسازم تشابه، بی جرّ و بحث و انتقاد
دهکده، اجتماع، روشن مثل ماه
میکنیم و تاریکیو هُل میدیم توو قصه ها
خطا کار و تمرین، نه تنبیه و انزوا
تشویق و احترام تا باز شه میل و اشتها
مرتب با انضباط، ارتباط و ارتقا
میکاریم رو زمین و میکشیم تا ارتفاع
چون
؛{قسمت ۲: مهراد هیدن}؛
قحطی نیس وقتی سیل پشت هم بیاد
ژوپیتر جاذبه سنگین وزن زیاد
میسازم وسیله شهرک تاسیسات
لیاقت، نخبه ترفند، تجهیزات
سر و تهش همونم، یه اژدهاست درونم
بی دردسر روونم، خوش اشتها معجونم
قانع نیستم معمولاً، چون کاری نیست که نتونم
سنگی نیست که خرد نشه، طلسمی نیست که نشکونم
راهی نیس که باز نشه
یا مسافتی طی نشه
یا حس و حالی حس نشه
چه عشق و حالی توو قصشه
؛{همخوان : آرش دارا}؛
من سر و باهوشم من سر و باهوشم
تو دَوران روز، یه لبخند خاموشم
ادما دیوونن، این آدما دیوونن
دیگه گوش نده به اون که میگه آرزوهات پوچن
؛{قسمت ۳: زخمی}؛
آرامش بهتره، التهاب و دلهره
جاش نیست توو دهکده ساختن قشنگ تره
مرسی از بلبلی که خوند کسی أ دِه نره
دمش گرم دستی که نوشت کسی أ ذهن نره
مرسی از پاسبون، که کل شبو قدم زد
امنیتو رقم زد تا کسی خوابش نپره
اینطوری درست تره، اینطوره عمیق تره
دهکده با آرامش، از پایه سفت تره
فردا نه امروز؛ بعداً هم نه همین الآن
ساخت و ساز و کشت و کار توو همین جا توو همین وَرا
؛{قسمت ۴: مهراد هیدن}؛
یه آدم درست توو جای نادرست
گُل در میاره از شن و خاک و رس
چه فایده توو گاریه با چرخ و مُهر ساییده
چه نظمی وقتی هرج و مرج توو فرمولش اساسیه
حرف و لفظ که عالی ولی ترجمه رو وا میده
آرزشو خواب دیده، به ماهی دریا آبیه
کلی بحث و حاشیه توو فیلم و صحنه سازیه
همش با قصد خاصیه، هر چی که دلش خواست میگه
بگو توو این نقاشی با چه رنگی باشم قاطی؟
الان سوال نپرسم جواب بدم توو فردا چی
؛{همخوان : آرش دارا}؛
من سر و باهوشم من سر و باهوشم
تو دَوران روز، یه لبخند خاموشم
آدما دیوونن، این آدما دیوونن
دیگه گوش نده به اون که میگه آرزوهات پوچن
؛{پایانی : آرش دارا}؛
راست گفتی بهم همیشه ولی من
جز از رقصِ زیرِ بارون خیری ندیدم
صد بار گفتم این بار، بارِ آخره
مَستیم از شراب نبوده بخواد بپره
