Yazarken sema karanlık ruhum için sabah yokEl kalemde mumları yak eski kadehe şarap koyAnkara’da deniz bende uçmak için kanat yokHiçbir şiirin içinde bu ruhum gibi sanat yokÖlüme inat yazıyorum bu sayfa kalbe hudutturEn güzel hikayedeydik insanlığını unuttunTenimi kuruttun bu şehirde tek buluttunÜzülme bazen ölmek bile insan için umutturKahve bardağından yüzüme doğru vuran sıcaklıkYaz gününde kaldı aşk ve mevsimimiz kış artıkRuh halim bozuk plakta dönüp duran bi’ şarkıBiz bir hayal kurar onun da birden içine sıçardıkMastar eklerinde kaldı bütün fiillerDile gelince geceyi gündüz eden soğuk şiirler
Sırtım yere gelmedikçe döner gider değirmenVe bi’ gün tanrı olsanız da karşınızda eğilmemGel limanıma gemileri yakBen ölümüne yazıyorum ölüme inat gelAklımın ucunda birileri varBana birileri "Git!" diyor birileri "Kal!"
دانلودBi’ dağ misali gururlu bi’ duruş sonra duruldumBi’ kuruş yoktu cebimdeki isteseydim bulurdumBi’ buluşmaydı gökyüzünde nefretim ve umudumNefretim kazandı ben de azat ettim bu ruhuGünahın güruhuydu yeryüzünde tek melekBir asır sonra gelip senden tutunmamı beklemeKâbus ol bu sonbaharda delir kapımı tekmeleNe kadar cambaz olursan ol takılıcan direklereÖlüm bahçesinde en kırmızı gül benimDün denen yalanla geçti bak en güzel günlerimDün değil bugündeyim bu dün senin bugün benim
Ve öyle sert de değilim eğer gülseniz gülümserimBi’ ilham kaynağım yok elli beş senelik radyolarEvimde çalar, yatak odamda kırk senelik karyolamOtuz senelik aşk da bi’ gün yuvarlanır dar yolaBen yirmi senelik adam bindim hayat denen kamyonaGel limanıma gemileri yakBen ölümüne yazıyorum ölüme inat gelAklımın ucunda birileri varBana birileri "Git!" diyor birileri "Kal!"