ای بزرگ موندنی ای طلایهدار روز
سایه گستر رو تن از گذشته تا هنوز
ای صدات صدای نور تو شب پوسیدنی
ای سخاوت غمت بهترین بوسیدنی
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت شب قرن یخی
تو شكوفایی تاریخ منی
اگه شعرم زمزمه توی بازار صداست
طپش قلبم اگه پچپچ شاپركاست
تو رو فریاد میزنم ای كه معجزهگری
ای كه این شبزده رو به سپیده میبری
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت شب قرن یخی
تو شكوفایی تاریخ منی
ای تو یاور بزرگ همه قلبهای شكسته
ای تو مرهم عزیز هرچی دست پینه بسته
رو كدوم قله نشستی، تو كه دنیا زیر پاته
غصه دستهای خالی لرزش پاكه صداته
توی قرن دود و آهن تو رسول گـل و نوری
تو عطوفت مسلم تو حقیقت غروری
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت تو شقاوت شب قرن یخی
تو، تو شكوفایی تاریخ منی
تو مفسر محبت تو طلایهدار صبحی
فاتح تاریخی من تو خود سردار صبحی
اسم تو اسم شب من به شكوه اسم اعظم
متبرک و عزیزی مثل سجده گاه آدم
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت شب قرن یخی
تو شكوفایی تاریخ منی
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
تو شقاوت شب قرن یخی
تو شكوفایی تاریخ منی
